Rokjes van toen

Iedereen heeft wel eens een nostalgisch moment. Ik denk dan aan rokjes van toen ik nog klein was en van mode geen enkel benul. Ik droeg rokjes die ik leuk vond en jurkjes met kant die ik door mijn moeder liet maken. We praten over de jaren 70 en we kochten de lappen stof op de markt van Amsterdam Noord. Ik ging daar elke week met mijn moeder heen en kocht dan ook heel vaak een paar nieuwe schoenen of beter gezegd sandaaltjes.

Want ik was dol op schoenen met hakken en vetertjes en riempjes en franjes en veel tierelantijntjes en vooral aan lakschoenen. Mijn vriendinnen liepen met degelijke Mary Janes, platte leren schoenen met ronde neus en riempje over de wreef. Omdat we daar geen geld voor hadden kocht ik lakschoenen en we lieten ze glimmen met boter. Als Roy Donders toen had geleefd, was ik vast een fan van hem geweest.

Rokjes van leer

Mijn lievelingsrokje was van leer in paarse en grijze en bruine blokken. Het heeft mijn moeder heel wat leernaalden gekost eer ze dat ding in elkaar had gezet, maar ik was zo trots. Ook maakte ze een zomerjurkje voor me met halflange mouwen die weer uitliepen in brede gerimpelde stroken, net als aan de onderkant. Eigen ontwerp en ik was zo trots op het resultaat.

Ook een rode cape van vrij stug vilt maakte mijn moeder voor mij en mijn zus, en zo liepen we als twee reuze kabouters naar school. Voor op mooie grote knopen en aan de zijkant opening voor je handen. Want de stof was zo zwaar en stug dat je de cape niet even omhoog kon vouwen!

Spijkerbroek won het van het rokje

Helaas was de mode op de provinciale middelbare school veel strenger dan in mijn jeugdjaren in Amsterdam. Minirokjes waren uit den boze, een spijkerbroek moest het zijn van Lois, Wrangler maar liefst Levi’s. Ik liep nog in mijn corduroy rokjes want mijn maat was nogal afwijkend.

Confectiekleding paste ik nagenoeg niet. En zo liep ik wat later in ribfluwelenbroeken waar mijn moeder zowel aan de pijpen als in de taille stukken had tussen gezet die ik dan op mijn beurt weer versierde met leren riempjes. Maar ook dat was niet provinciaal genoeg en zo verdween rok en ribfluweel en kreeg ik mijn eerste spijkerbroek. Een Levi, maar een foute bleek achteraf, want met steekzakken en wijde pijpen, terwijl de rest van Provinciaal Nederland in strakke skinny jeans liep.

Dat heette toen nog niet zo, maar ze waren strakker dan strak en wij allesbehalve skinny, je moest ze nat aantrekken, dan op de grond gaan liggen om de rits dicht te krijgen en vervolgens de boel laten opdrogen. Ademhalen was er niet bij en zo maakten we ons eigen korset, zonder dat in de gaten te hebben. En maar love en freedom roepen:).

Liever een rokje dan een spijkerbroek

Na dit fiasco heb ik de spijkerbroek jarenlang verfoeid. Ik maakte weer mijn eigen hippe rokjes en jurkjes (veel makkelijker dan een lange broek tenzij je een joggingbroek wilt naaien) en haakte mijn eigen vestjes en haarbandjes. Op het eindfeest van de Middelbare school had ik een prachtige jaren 20 flapperdress aan versierd met kraaltjes. Van mijn oudtante, die had bij het toneel gezeten. En niemand herkende me.