Een jurk voor de zondag

Vandaag is het zondag en het is zo’n druilerige dag dat je liefst in bed zou blijven. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt een jurk aan te trekken of me zelf op te tutten en naar buiten gaan. Maar eruit moet ik, want de honden staan te wachten. Die maakt het niet uit dat het pijpenstelen regent en we er straks na afloop uitzien als een stelletjes motorcrosses na een endurance race.

En dus ga ik géén jurk uitkiezen en hijs ik mezelf in een joggingbroek, kaplaarzen en een vormloos fleece jack. Ik kam niet eens mijn haren want het regent toch en een paraplu kan ik niet vasthouden met twee honden aan de lijn. Grote honden. Van die honden die als ze nat zijn en zich uitschudden de jurkjes van dames op 5 meter afstand pikzwart maken. Dus ik houd ze angstvallig bij me.

Heb jij een zondagse jurk?

Omdat er toch geen hond op straat is, hoef ik me niet op te maken. Maar het is wel zondag en ik vergeet even dat er mensen op zondag altijd hun zondagse pak of jurk aantrekken, gewoon omdat het zondag is, ze naar de kerk gaan, familie bezoeken of een verjaardagsfeestje hebben.

En dus val ik met mijn slobberbroek redelijk door de mand want om 10.00 ’s morgens zondagochtend, begint de kerkspits. Dames met keurige schoentjes en halflange rokken (over de knie) lopen gearmd met manlief richting de kerk, onder een paraplu natuurlijk, zodat hun wassen-en-watergolven kapsel van gisteren bij de kapper niet geruïneerd wordt.

Dames in het net

Ik duik snel het pad richting het bos in. De enige wandelaarster die ik tegenkom heeft een prachtige trenchcoat met daaronder mooie, waterdichte fashion laarzen en ik zie nog net een stukje van een wollen vintage ruitjesrok onder de jas uitpiepen. Ze heeft handschoenen aan, haar haar zit keurig in model en zij heeft wèl een paraplu.

Haar labrador loopt los en is niet bij haar weg te slaan. Hij gehoorzaamt haar perfect, terwijl het notabene een herplaatser is. Ik ken haar. Zo loopt deze vrouw altijd naar het bos. Ik begrijp niet hoe ze het voor elkaar krijgt er altijd zo keurig en verzorgd uit te zien. Bovendien is ze ook nog eens erg aardig. Een echte lady van zeker 60 jaar oud.

Dromen van de lente en rokjesdag

Teleurgesteld in vooral mijzelf zeg ik haar snel goedemorgen en verdwijn dan in mijn eentje in het bos, waar de honden er onmiddellijk als een speer vandoor gaan en ik, kleur-en vormloos achterblijf en droom van een strak lijf, een mooie fluwelen lange maxi-jurk á la Lea Seydoux en een paar glazen muiltjes. Voorzichtig zet ik het op een joggen. Ik heb per slot van rekening géén kaplaarzen aangedaan, maar trimschoenen. Omdat die zo lekker zitten. In de lente ga ik wel weer op zoek naar een leuk rokje. Want zo meteen zit ik weer vol goede voornemens. Op naar oud en nieuw!